Kim Gevaert
Een boek over Kim Gevaert, dat verwacht je eerder van een Vlaamse sportjournalist dan van een Duitse doctor in de wiskunde. Nee dus.
Josten(°1956) is beroepshalve bezig met databanken en statistieken, maar tegelijk is hij ook loper, schrijver en al jaren gefascineerd door het fenomeen Gevaert in al zijn aspecten : jeugd, studies, loopbaan, persoonlijkheid, charisma, leidinggevende figuur in de aflossingsteams van trainer Rudi Diels, tegelijk goede vriendin van haar medeloopsters.
Josten spaarde tijd noch moeite om een zo degelijk mogelijk portret te maken. Bij die moeite hoorde ook : het aanleren van het Nederlands, het lezen van de Vlaamse kranten, het volgen van debatten op de VRT, het succesvol bestuderen van de ingewikkelde taaltoestanden in België en zeker in Brussel-Halle-Vilvoorde (p.190-194),veldwerk op de plaatsen waar Kim groot werd : Kampenhout, Don Bosco Haacht, K.U. Leuven, KBC-Nacht in Heusden-Zolder, Memorial op de Heizel, Göteborg, Osaka, Beijing. Het boek reikt tot haar afscheid op de Memorial Van Damme van 5 sept. 2008.
Naast het beschrijvende en bejubelende aspect, krijgt de lezer bijna eindeloze, maar zeer overtuigende statistieken en mathematisch bewijsmateriaal waarop Josten zich baseert om haar uit te roepen tot de beste en zuiverste blanke sprintster van de laatste decennia.
Door al dat cijfermateriaal onderscheidt zijn studie zich van de voorgaande en allicht volgende boeken over deze atlete en mediafiguur.
Deze statistieken reiken veel verder dan de figuur van Gevaert : ze gaan niet enkel over haar gestage vooruitgang, maar we krijgen ook een helder zicht op de prestaties van al haar concurrenten van de laatste decennia op 60, 100, 200 m en de estafettes.
Concreet voor Gevaert : van 7”46 naar 7”10 op 60 m, 11”40 naar 11”04 op 100, 23”03 naar 22”20 op 200. Josten durft ook vraagtekens te zetten bij de zuiverheid van een aantal sprintsters, niet enkel de DDR-armada.
Hij treedt ook in discussie met expert Ivan Sonck (p. 147,156,162) , die Gevaert niet bij de wereldklasse rekent en Tia Hellebaut wel : Josten legt een verband met het Belgisch minderwaardigheidscomplex en vooral met het gegeven dat in de loopnummers de blanken meestal benadeeld zijn t.o.v. de zwarten, wat niet het geval is in een technische discipline zoals hoogspringen.
Hij en vele anderen delen wel terecht de twijfels van Sonck bij de supertijden die gelopen werden op het BK op de Heizel op 9.7.2006 : na een vermoeiende reis van Parijs naar Brussel, sneuvelden daar de Belgische records op 100 m (11”04) en vooral op de 200 m : 22”20 voor Gevaert, en extreem goede besttijden voor Hanna Mariën (22”68) en Olivia Borlée ( 22”98).
De vorige records van Gevaert waren 11”12 en 22”48.
Het boek is bijzonder sober uitgegeven : het ontleent zijn waarde niet zozeer aan de 37 foto’s (die vind je elders veel meer en op veel groter formaat), ook niet aan de bladspiegel en lay-out, die in andere boeken veel aanlokkelijker zijn, maar wel aan de Gründlichkeit en Pünktlichkeit, de pure kwaliteit van de tekst en van het overtuigend en compleet statistisch bewijsmateriaal.
Het eindigt met vele soorten statistische tabellen, o.a. de dozijnen Belgische records van Gevaert en een hiërarchische rangschikking van haar beste wedstrijden; verder een bronnenopgave en zeer uitvoerig register.
Het is ook een hulde aan de bekwame mensen van de V.A.L, aan super-coach Rudi Diels en manager en Memorial-organisator Wilfried Meert.
Hopelijk vindt het ook in het Duits zijn weg naar de Vlaamse en andere atletiekliefhebbers. Het zou een terechte beloning zijn voor de noeste arbeid van Christoph Josten.
Referentie :
Christoph Josten,
Beste Zeiten. Die Gazelle mit dem Löwenherzen.
Uitg. Books on Demand, Norderstedt, 2008.
302 p. ; foto’s, tabellen, register.
ISBN 978-3-8370-7175-7; € 24
Bewijsnummer naar :
Christoph Josten
Langobardenweg 24
D 65929 Frankfurt
e-mail : josmos@T-Online.de
Jef Abbeel febr. – maart 2009.